Od dni wieczności  – Mich 5:1
Trynitarna doktryna opiera się na wierszu z Mich 5:2, jako dowodzie, że Jezus Chrystus jest Bogiem-Synem, preegzystującym od wieczności. Egzegeza oryginalnego tekstu ukazuje, że wiersz ten został pod wpływem trynitarnej doktryny sfałszowany, ponieważ hebrajski tekst tej frazy nie potwierdza, lecz zaprzecza preegzystencji Jezusa Chrystusa.
Oryginalny tekst przepowiedni proroka Micheasza 5:1 mówi, że Mesjasz będzie miał początek i wyjdzie z plemienia Judy. Aby zaprzeczyć ziemskiemu ludzkiemu pochodzeniu Syna Bożego kluczowe słowo tej frazy owlam (Strong H 5769), zostało przetłumaczone na „wieczność”. Prawie wszystkie przekłady księgi Micheasza 5:2, są tendencyjne i zaprzeczają temu co mówi hebrajski oryginał. Chrześcijanie nie obeznani z nauką Biblii zostali oszukani i uwierzyli, że Jezus Chrystus jest Bogiem, który preegzystował przed zrodzeniem w Betlejem, jak to przetłumaczył św. Hieronim we Wulgacie pod wpływem Nicejskiego dyktatu. Wielu teologów chrześcijańskich jest świadomych, że fraza z Micheasza 5:1 (2) jest zmanipulowana, lecz milczą i przez to wspierają to fałszerstwo. Egzegeza hebrajskiego tekstu dowodzi, że ta fraza w przekładach Biblii jest fałszerstwem, na którym miliony chrześcijan, czytających Pismo Święte opiera swoje osobiste przekonanie, że Jezus Chrystus preegzystował, jako wieczny Bóg, zanim narodził się w Betlejem.

Analiza hebrajskiego tekstu – Mich 5:1
Fraza: „Ty Betlejemie Efrata“ hebrajski tekst odnosi do miasta Betlejem, (Strong 1035) co znaczy „miejsce chleba”, natomiast „Efrata” jest imieniem kobiety (Strong H 672), którym nazwana jest kraina okalająca miasto Betlejem. Po wyjściu Hebrajczyków z niewoli egipskiej i osiedleniu się w Kanaanie, Betlejem-Efrata stała się częścią dziedzictwa, które przypadło w udziale pokoleniu Judy. Micheasz prorokował, że chociaż pokolenie Judy było najmniejsze z pośród dwunastu pokoleń Izraela, to z niego pochodzić będzie i wyjdzie ten, który otrzyma władzę nad dwunastoma pokoleniami Izraela. Potwierdza to pokrewny cytat proroka micheasza w Ew. Mateusza 2:6, który mówi, że chociaż klan betlejemski faktycznie był poślednim z pośród pokoleń Izraela, to z niego pochodzić będzie przyszły wódz Królestwa Bożego, Maschal:

A ty Betlejem, ziemio judzka, wcale nie jesteś najmniejsze z pokoleń Judy. Z ciebie przecież wyjdzie Władca, który będzie pasterzem Izraela, ludu mojego. (Mt 2:6 Biblia-Warszawsko-Praska)

tsa`iyr – nieznaczący mały
Przymiotnik tsa`iyr (Strong H 6810) pochodzi od czasownika ts‘ar (H 6819) i w Mich 5:1 odnosi się do klanu Judy. Przymiotnik tsa`iyr określa podmiot tej frazy, którym jest pokolenie Judy, będące najmniejszym i mało znaczacym pokoleniem. Dlatego powiedzieć, że Betlejem jako miasto jest najmniejsze pomiędzy klanami judzkimi (eleph), jest absurdem, ponieważ jest to pomieszanie pojęć. Tak więc geanologia Mesjasza nie wywodzi się z Betlejem, lecz wywodzi się z rodu Judy, który po wyjściu z Egiptu osiedlił się w Betlejem – Efrata, w którym mieszkał ojciec Dawida Isaj, (1 ks. Samuela 17:12).

W zgromadzeniach błogosławcie Bogu, błogosławcie Panu, którzyście z narodu Izraelskiego. Tu niech będzie Benjamin maluczki, który ich opanował; (Ks. Psalmów 68:27, Biblia Gdańska)

Hayah – być, zacząć oddychać
Czasownik hayah znaczy: być, stać się lub zacząć oddychać odnośniu do egzystencji bytu (Strong H 1961). Słowo hayah występujące w hebrajskim tekście Micheasza zostało w przekładach pominięte i przemilczane, ponieważ to słowo mówi, że ten, który jest przepowiedziany, jako władca nad Izraelem, wyjdzie z pokolenia Judy, czyli będzie powołany do bytu, co znaczy, że zacznie oddychać w polkoleniu Judy. Czasownik hayah pełni ważną funkcję gramatyczną, w hebrajskim języku, przeto pominięcie go w tak kluczowym tekście przez tłumaczy jest manipulacją, której celem jest ukrycie prawdy, że Mesjasz wódz Izraela ma początek i zaczął oddychać, gdy narodził się w Betlejem z potomstwa Abrahma i Dawida. Tak jak Bóg rzekł: Niech będzie światłość; i stała się (hayah) światłość“, taki też był początek Mesjasza. Do wyrugowania czasownika hayah, z tej frazy tłumacz został zmuszony, ponieważ hayah, dowodził i ukazywał zaistnienie i początek bytu Mesjasza, natomiast celem tłumacza było przypisać Mesjaszowi preegzystencję i przedwieczne bytowanie.

‘eleph – pololenie, klan
Słowo ‘eleph znaczy: ród, plemię z odniesieniem do pochodzenia oraz tożsamości. Pojęcie ‘eleph występuje również w hebrajskim języku w znaczeniu przenośnym, odnoszącym się do Ludu Bożego (Ks. Izajasza 60:22, BT), na czele którego stanie Mesjasz Król, (Ks. Daniela 7:13-14). Chociaż Betlejem-Efrata było najmniejszym dziedzictwem jakie otrzymało pokolenie Judy, to jednak z tego rodu  Judy pochodzić będzie Maschal (Strong H 4910),  który zbawi rodzaj ludzki i będzie władał  dwunastoma pokoleniami Izraela.

Yhuwdah – Juda
Hebrajskie Jehuda albo Jehudi znaczy: „Niech będzie pochwalony“ (Rdz 29:35). Juda jest synem Jakuba i Lei (Rdz 35:23), zaś królestwo Judzkie jest symbolem Królestwa Bożego:

Lecz wybrał plemię Judy I górę Syjon, którą miłuje (Ps 78:68, Biblia Warszawska)

Mesjańskie proroctwa przepowiadały, że z plemienia Judy będzie pochodził przyszły wódz Królestwa Bożego:

Nie będzie odjęte sceptrum od Judy, ani Zakonodawca od nóg jego, aż przyjdzie Szylo, i jemu będzie oddane posłuszeństwo narodów. (Ks. Rdzaju 49:10 Biblia Gdańska)

Janowi zostało objawione, że Mesjasz odpieczętuje tajemnicę śmierci, jaka nęka ród ludzki:

Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida, tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci.  (Apokalipsa 5:5, Biblia Tysiąclecia)

Yatsa – spłodzić, urodzić, wyjść
Hebrajskie słowo yatsa posiada szeroką treść znaczeniową i jest bardzo często używane w sensie dosłownym jak też przenośnym. Yatsa jest nieosobową formą czasownika: spłodzić, urodzić, nadejść. (Strong 3318). W kontekstach, które odnoszą się do „łona“ kobiety yatsa oznacza: powstać, zacząć istnieć w łonie Matki. Pokrewnym czasownikiem „yatsa“ jest czasownik „yatsar“ (Strong H 3335) , który znaczy „formować“, tak jak garncarz formuje z gliny garnki, (Iz 29:16 BW). Czasownik „yatsar“ posiada w Biblii fundamentalne znaczenie, ponieważ sam Bóg jest jego podmiotem (Rdz 2:7). Tylko Bóg stwarza rzeczy widzialne z niewidzialnych (Hbr 11:3), jak mówi słowo „bara“, które bardzo często występuje w towarzystwie „yatsar“ i jest jego synonimem. Yatsar znaczy „formować“, tak jak to czyni hebrajski garncarz „yotser“, co jest alegorią do stworzenia człowieka przez Boga Stwórcę. Czasownik „yatsa“ występujący w Mich 5:2, wskazuje na zrodzenie i zaistninie Mesjasza w rodzie Judy.

mowtsa’ah – genealogia, pochodzenie
Czasownik „mowtsa’ah”, (Strong H4163) występuje Biblii w tej formie tylko dwa razy, pomimo tego posiada on ważne znaczenie, które implikują mu wyrazy z którymi jest spokrewniony. Mowtsa’ah znaczy: „genealogia“ jest to rzeczownik żeński liczby mnogiej, pochodzący od rzeczownika „mowtsa” (Strong H 4161), który z kolei pochodzi od czasownika „yatsa” (Strong H 3318). Mowtsa´ah oznacza genealogię i rodowe pochodzenie. W starym Izraelu każdy Żyd znał swoją rodzinną genealogię, która była w księgach rodowych udokumentowana. Przepowiednia proroka Micheasza w słowie „mowtsa´ah“ nawiązuje do rodowodu przyszłego Mesjasza, który tak jak każdy Izraelita będzie posiadał znaną i udokumentowaną genealogię. Rodowód przepowiedzianego Mesjasza został ustalony przez samego Boga, który obiecał Abrahamowi, że w jego nasieniu błogosławione będą wszystkie narody ziemi (Gl 3:8). Tę obietnicę Bóg uczynił także Jakubowi oraz Dawidowi:

Z Jakuba wywiodę potomstwo, z Judy – dziedzica mych gór. Moi wybrani odziedziczą krainę i moi słudzy mieszkać tam będą (Iz 65:9 Biblia Tysiąclecia).

A gdy dopełnią się twoje dni, aby pójść do twoich ojców, ja wzbudzę ci potomka po tobie spośród twoich synów i utwierdzę jego królestwo     (1Kron 17:11 Biblia Warszawska)

We frazie Mich 5:1,  znaczenie słowa „mowtsa’ah”, zostało przez tlumacza  pominięte.

Miqqedem – na wschód
Słowo „qedem” znaczy „wschód“ i jest w hebrajskiej metaforze rozumiane jako symbol dawnego antycznego czasu. Wschód wskazuje na wczesną porę i na początek dziejów ludzkich. Wyraz „qedem” (Strong H 6924) jest przysłówkiem czasownika „mowtsa’ah” i wskazuje na wypowiedzianą przez Boga już bardzo dawno temu obietnicę naprawy skutków grzechu, i to zostało zapoczątkowane zrodzeniem i powołaniem do bytu Mesjasza Bożego, co wyraża czasownik „yatsa”. Qedem wskazuje na dawny antyczny czas, gdy wyszło słowo od Boga, zwiastujące potomkom Adama ratunek i zbawienie.

yowm – dzień
Kluczową gramatyczną konstrukcją występującą w Micheasza 5:2 jest fraza „mimey Olam“, która w hebrajskim języku oznacza słownie: „dni olamu” , i odnosi się do dalekiej starożytnej przeszłości. Rzeczownik „mimey“ od hebrajskiego „yowm”, oznacza dwudziestoczterogodzinny dzień, trwający od wschodu do zachodu słońca (Rdz 1:5), i nie odnosi się do wieczności (Strong 3117). Tłumacz nadał słowu „miymey“ błędne metafizyczne znaczenie, tłumacząc „olam” na „wieczność“ jako przydawkę do rzeczownika „miymey” i skonstruował zupełnie fałszywe pojęcie, które w Biblii nie występuje. Twierdzić, że prorok Micheasz przekonywał swoich pobratymców, że przepowiedziany i obiecany Mesjasz, na którego Hebrajczycy tak długo oczekiwali, że już istnieje od „dni wieczności“, i przyjdzie na świat wcielić się w człowieka (inkarnacja), byłoby podważeniem wszystkich wcześniejszych mesjańskich przepowiedni, mówiących, że Mesjasz będzie drugim Mojżeszem (Pwt 18:15) oraz synem Dawida.

Owlam – starodawny czas
Protrynitarni tłumacze nadali słowu „owlam” metafizyczne znaczenie, tłumacząc je jako „wieczność”, natomiast słowo to oznacza: „dawny antyczny czas” lub „odległą starożytność” (Strong H 5769). Owlam nie dnosi się do czasu sprzed zaistnieniem słońca i księżyca, lecz do czasu historycznego: Ps 77:6. Wyraz „owlam” posiada również znaczenie alegoryczne, na co wskazuje wspólny morfemowy rdzeń ze słowem almach, obrazujące młodą pannę, która według starego semickiego zwyczaju była ukrywana, aż do dnia jej zaślubin, dlatego „owlam” w hebraskim zrozumieniu oznacza: „zakryty i nieokreślony antyczny czas”. Boży plan zbawienia i odnowy rodzaju ludzkiego był przed ludzkością okryty tajemnicą (Kol 1:26). Fraza: „mowtsa´ah yowm olam?” odnosi się do protoewangelii (Rdz 3,15), która jest najstarszą mesjańską obietnicą daną rodzajowi ludzkiemu, pochodzącą z odległej starożytności. Kontekst księgi Micheasza w niczym nie sugeruje, że obiecany Izraelowi Mesjasz egzystował już przed stworzeniem świata, przeciwnie prorok Micheasz mówi o jego początku i zrodzeniu z niewiasty, i także o jego pokrewieństwie z synami Izraela:

Przeto [Pan] wyda ich aż do czasu, kiedy porodzi mająca porodzić. Wtedy reszta braci Jego powróci do synów Izraela. (Mich 5:2, Biblia Tysiąclecia).

Prorok Micheasz przepowiedział Hebrajczykom, że oczekiwany Mesjasz będzie Judejczykiem, że gdy wypełni się przewidziany przez Boga czas, wtedy porodzi mająca porodzić, i nie przepowiada Micheasz, że obiecany Mesjasz już istnieje jako wieczny Bóg, lecz przepowiada narodzenie i początek Mesjasza, który będzie powołany do bytu przez Wszechmogącego Bóga i namaszczony jego świętym Duchem, aby mógł wypełnić zamiar Boga Ojca i wybawić rodzinę ludzką z okowów śmierci:

Będzie stał mocno i będzie pasł w mocy Pana, w chwale imienia Pana, swojego Boga. Wtedy będą mieszkać w spokoju , gdyż jego moc będzie sięgać aż po krańce ziemi. (Mich 5:3 Biblia Warszawska)

Hebrajskie „mimey owlam” znaczy starodawny czas:  W Biblii, „miymey owlam“ występuje wiele razy i ta fraza w Biblii nie oznacza wieczności. Kontekst, w którym ta konstrukcja występuje, dowodzi, że te słowa znaczą: „starodawny czas”. Wyrażenie „miymey owlam“ występuje w Starym Testamencie kilkakrotnie, lecz ani jeden raz to pojęcie nie zostało użyte do określenia „wieczności”, lecz zawsze odnosi się tylko do czasu zaprzeszłego:

Praojcowie Izraela nie egzystowali we wieczności:
Na dawne dni sobie wspomnij. Rozważajcie lata poprzednich pokoleń.(owlam) Zapytaj ojca, by ci oznajmił, i twoich starców, niech ci powiedzą. (Pwt 32:7, Bbilia Tysiąclecia)

Czy Hebrajczycy wędrował wiecznie przez pustynię?
„… w każdym ich ucisku. To nie jakiś wysłannik lub anioł, lecz Jego oblicze ich wybawiło. W miłości swej i łaskawości On sam ich wykupił. On wziął ich na siebie i nosił przez wszystkie dni przeszłości.(owlam)  (Ks. Izajasza 63:9, Biblia Tysiąclecia)

Jeżeli „mimey Olam” znaczy „wieczność“, jak to przetłumaczą trynitarne przekłady, to znaczy, że Bóg piastował i nosił Izraela już we wieczności?

Micheasz 5:1 – przekład Biblii Warszskiej:  Ale ty, Betlejemie Efrata, najmniejszy z okręgów judzkich, z ciebie mi wyjdzie ten, który będzie władcą Izraela. Początki jego od prawieku, od dni zamierzchłych. (Mich 5:1, Biblia Warszawska)

Egzegeza Micheasza 5,1 (2) demaskuje fałszerstwo tego tekstu, który został na potrzeby trynitarnej teorii przetłumaczony. Mesjasz został do bytu, powołany mocą Ducha Bożego w łonie kobiety, którego ludzkie pochodzenie z rodu Dawida jest w Biblii szczegółowo udokumentowane, o czym przepowiadał prorok Micheasz. Wbrew jasnemu świadectwu proroka Micheasza, że przyszły Mesjasz będzie miał początek w najmniejszym pokoleniu Judy, oraz to, że będzie on człowiekim zrodzonym przez niewiastę, a także to, że jako Pomazaniec Boży będzie wspierany przez moc swojego Boga Jahwe (Mich 5:3, BW), aby mógł zatriumfować nad grzechem i śmiercią, wróg prawdziwej Ewangelii Szatan, zaprzecza, że Mesjasz jest człowiekiem, który zaistniał i zaczął swoją egzystencja w rodzie Judy i przypisuje mu wieczną preegzystencję i stworzenie świata:

I mówi do mnie jeden ze Starców: Przestań płakać: Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida, tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci. (Apokalipsa 5:5 Biblia Tysiąclecia).