Trynitarianie powołując się na Kolosensów 2,9 twierdzą, że Jezus jest Bogiem w ciele, lecz oryginalny tekst wcale tego nie potwierdza. Absolutnie nie uczył Paweł, że Chrystus jest Bogiem w ciele, gdyż tym zaprzeczyłby spójności własnym naukom. Oryginalny tekst mówi, że upodobało się Bogu, aby w Chrystusie zamieszkała pełnia Bożych przymiotów. Występujące w tekście słowo „θεότης“ zostało w trynitarnych przekładach Biblii fałszywie oddane jako „bóstwo“, co ma sugerować czytelnikom, że Chrystus jest Bogiem w ciele. Greckie słowo „θεότης“ (theotes) jest przymiotnikiem rodzaju żeńskiego odnoszącym się do przymiotów Boga, lecz w trynitarnych przekładach Biblii wyraz ten oddano jako rzeczownik „bóstwo“ pisany dużą literą, aby mieć dowód, że Jezus jest Bogiem w ciele. W Chrystusie zamieszkała pełnia (pleroma) boskości (theotes), czyli pełnia boskich przymiotów. Słowo: „θεότης“ nie odnosi się do osoby, lecz do jej przymiotów i nie odpowiada na pytanie „kto“ lecz „co“ zamieszkało w Jezusie. W nim zamieszkała pełnia „boskich“ (theotes) przymiotów niewidzialnego Boga, co jest zupełnie czymś innym od twierdzenia, że prawdziwy Bóg się ucieleśnił i stał się widzialnym Bogiem w ciele:

„…  bo spodobało się (Bogu), by w Nim zamieszkała wszelka Pełnia.      (Kol 1:19, BP)

Czy Bogu się spodobało, aby Jezus był Bogiem? Nie! Bogu się spodobało, aby w Jezusie zamieszkała pełnia Bożej doskonałości. Wyraz pełnia jest tłumaczeniem greckiego słowa pleroma (πλερομα), i ta pełnia Bożych cech zamieszkała w Chrystusie. Tłumacze Pisma Świętego, pod naciskiem trynitarnej teologii skorumpowali ten tekst, aby poprzeć dogmat Trójcy:

W Nim bowiem mieszka cała Pełnia: Bóstwo, na sposób ciała.  (List do Kolosan 2:9, Biblia Tysiąclecia)

Pismo święte mówi, że Bóg jest duchem, dlatego twierdzenie , że Jezus Chrystus jest widocznym Bogiem w ciele jest w świetle Pisma świętego kompletnym dyletantyzmem: Dokąd ujdę przed Twoim Duchem; dokąd się schronię przed Twym obliczem? (Księga Psalmów 139:7)

Apostoł Jan napisał, że Bóg Ojciec udzielił Chrystusowi swego Ducha bez miary, i to jest tą „pełnią“, która w Chrystusie, jako Pomazańcu Bożym zamieszkała:

Ten bowiem, kogo Bóg posłał, przekazuje słowa Boże, a [Bóg] ze swych niewyczerpanych bogactw udziela mu swego Ducha. (Ew. Jana 3:34, BWP)

Gdyby Chrystus był drugą osobą błogosławionej Trójcy „Bogiem-Synem”, to wtedy należałoby rozumieć, że Bóg napełnił sam siebie pełnią. Uczeni trynitaryzmu nie są w stanie podać w jakim czasie życia Jezusa nastąpiła ta rzekoma inkarnacja. Czy nastąpiła ona w czasie ukrzyżowania, gdy przelewano krew drugiej osoby Trójcy? Czy nastąpiła ona gdy wcielony Bóg leżał martwy w grobie?  Księga Dziejów Apostolskich nic nie mówi o inkarnacji, i nie ma w nauczaniu apostolskim najmniejszego śladu wiary, że Chrystus był Bogiem w ciele, natomiast apostołowie zgodnie sprawozdają, że Bóg namaścił Syna Bożego swoim duchem podczas chrztu w Jordanie. Gdy Bóg Ojciec namaścił swojego umiłowanego Syn swoim duchem, to Pan Jezus nie zamienił się w istotę cielesnego Boga, lecz Duch Ojca był z Jezusem i zamieszkał w nim, wspierając Jezusa w jego misyjnej działalności:

„Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. (Dzieje Ap. 10:38, BT)

Innym sofizmatem trynitarnym jest twierdzenie, że Chrystus jest prawdziwym Bogiem, ponieważ posiada, boską naturę. Jest to twierdzenie błędne oparte na spekulacji, gdyby to mniemanie było słuszne, to dzieci Boże, które również zostały namszczone Duchem Ojca, stałyby się również Bogami w ciele:

Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej natury, gdy już wyrwaliście się z zepsucia /wywołanego/ żądzą na świecie. (2 Pt 1, 3-4, BT)

Życzeniem apostoła Pawła było, aby również naśladowcy Jezusa ubiegali się o boskie cechy charakteru, i byli tak jak Chrystus napełnieni pełnią Bożą, i mogli być uczestnikami boskiej natury:

Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani, wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość, i poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni całą Pełnią Bożą. (Ef 3, 17-19 BT)

Jest wiele tekstów w Biblii, które mówią, że Bóg Ojciec był w Chrystusie, a także, że Bóg Ojciec pragnie zamieszkać w sercach wierzących (2 Kor 6:16), lecz to, że Bóg Ojciec mieszka w sercach wierzących nie czyni ich Bogami w ciele. Czy naśladowcy Chrystusa napełnieni całą pełnią Bożą: „τo πλήρωμα τοῦ θεοῦ” (Ef 3:19) stają się również cielesnymi Bogami, jak to zostało przetłumaczone w liście do Kolosan 2, 9.  Trynitarianie pod pretekstem obrony prawdziwej wiary zaciekle prześladowali i mordowali Arian, piętnując ich jako heretyków i bluźnierców, wzbraniających się uznać Chrystusa za Boga w ciele. Lecz to nie Arianie byli odstępcami, lecz ci rzekomi obrońcy prawdziwej wiary, którzy przyszli w imieniu cesarza Rzymu z nową nauką i zmuszali siłą prawowiernych chrześcijan do zmiany swojej nauki i wiary. Czy gdziekolwiek Biblia mówi, że Bóg zstąpił z nieba i stał się człowiekiem, albo o tym, że człowiek stał się Bogiem, ponieważ inny Bóg napełnił go swoim bóstwem? Taką religię wyznawali Grecy i Rzymianie, ale nie pierwotni naśladowcy Chrystusa. Słowo Boże mówi o istnieniu Boga, o aniołach, o człowieku, a także o innych niższych stworzeniach, natomiast kreatury  o podwójnych naturach są Biblii całkowicie obce, a znane są tylko w religii Rzymian i Greków, co Paweł nazywa wiarą w demony.